اختلالات نعوظ

تعریف اختلالات نعوظ:

اختلالات نعوظ شامل ناتوانی مرد در ایجاد نعوظ یا نگهداشت آن میباشد. این اختلال با ناتوانی فرد در برقراری یک رابطه لذتبخش تعریف میشود. بیماری‌های جسمانی و روانی خصوصا در سنین بالا، عامل بروز این اختلالات است. اختلال نعوظ بر ارتباطات شخصی و کیفیت زندگی فرد تأثیر می‌گذارد.

شیوع اختلال عملکرد نعوظ با سن و بیماری زمینه‌ای همراه است. به طوری که مشکلی بسیار شایع در مردان ۴۰ سال به بالاست. احتمال بروز این اختلال در همراهی با بیماری‌های مانند دیابت، فشار خون بالا و بالارفتن چربی خون، افزایش می‌یابد. علت آن می‌تواند جسمی و یا روانی باشد.

علل بروز اختلالات نعوظ:

اکثراً مجموعه‌ای از علل جسمی و روانی را باعث این اختلال می‌دانند. در زیر به برخی از این عوامل اشاره شده است:

• بیماری‌های زمینه‌ای، بیماری‌های قلبی و عروقی، چربی و فشار خون، اختلالات هورمونی (کم‌کاری تیروئید، هیپوگنادیسم)
• استفاده از سیگار و دخانیات، الکل، مواد مخدر و برخی داروها
• مشکلات روانی مانند اضطراب و افسردگی
• مشکلات ارتباطی با همسر، مانند خشم

اختلال نعوظ در افراد مختلف با این سوال روشن تر میشود:
در همه‌ی مواقع آلت تناسلی قادر به نعوظ نمی‌باشد؟
یا فرد در سایر موقعیت‌ها قادر به ایجاد نعوظ در آلت تناسلی هست؟

برخی علل روانی در نتیجه‌ی احساس گناه یا کمبود میل و اشتیاق جنسی ایجاد میشود.

بررسی اختلالات نعوظ در ایران:

مطالعه‌ای در ایران نشان داده که ۸۲ درصد از اختلالات جنسی زنان مربوط به اختلال نعوظ همسرانشان است. دقت داشته باشید که رابطه‌ی جنسی دو طرفه است. بنابراین وقتی مشکل جنسی حتی به ظاهر مردانه در زندگی زناشویی رخ می‌دهد، هنگامی درمان موفق خواهد بود که ماهیت زوجی پیدا کند. در واقع به جای استفاده از واژه‌ی مشکل جنسی زن یا مشکل جنسی مرد، مشکل جنسی زوج استفاده شود.

برای درمان، موانعی می‌تواند وجود داشته باشد، مانند بی‌توجهی مرد به درمان یا سردرگمی در درمان. غفلت از درمان در مردان گاهی به علت نادیده گرفتن نیاز جنسی خودشان است. گاهی بی‌توجهی به نیاز زن و نگرش مردسالارانه عامل بی‌توجهی به درمان در مرد است. در بعضی مواقع مرد داشتن مشکل را در کل انکار می‌کند. یعنی به امید حل خود‌به‌خودی مشکل، جهت درمان مراجعه نمی‌کند. گاهی باورهای نادرست نسبت به درمان وجود دارد. بدون اعتماد کامل به یک روند تشخیصی و درمانی و رجوع به صورت ناقص، موفقیت حاصل نمی‌شود. شدت ناتوانی در مرد هم سبب بی‌توجهی به درمان می‌شود. به طوری که اگر این اختلال همیشگی نباشد از پی درمان آن نمی‌روند. وجود اختلال نعوظ انگیزه‌ی کافی جهت جستجوی درمان ایجاد نمی‌کند. بلکه تمایل به یک ارتباط جنسی مطلوب، عامل جستجوی درمان است. ارتباط مطلوبی که اختلال نعوظ مرد، عامل نداشتن آن است.